15. Een nieuw proces

 By: Unknown    06:13     No comments

Het heeft veel te lang stil gelegen, niet helemaal mijn schuld, maar inmiddels wel. Ik loop tegen het feit aan dat Avid nergens illegaal te downloaden was en mijn laptop het niet kan draaien. Problemen die ik niet een, twee, drie kan oplossen. Mijn 14 jaar oude neefje heeft alles wat ik nodig had om het programma goed en snel te kunnen draaien uitgezocht. Daarna heeft hij me een hele zwik linkjes gestuurd met sites en marktplaatsadvertenties kan kopen. Zonder zijn advies was dat nooit gelukt. Inmiddels heb ik een supersnelle desktop gekocht. Afgelopen zondag heeft Olivier, zo heet mijn neefje, een snellere grafische kaart en extra geheugen ingebouwd. Vervolgens heeft hij er alle software op gezet. Behalve Avid, want dat moet ik via school bestellen en dat loopt. Dus ik ben technisch bijna helemaal up to date.

Het is tijd om een plan te maken! Ik moet op de eerste plaats een goed mappenstructuur maken op mijn computer. Daarin moeten mijn eigenmateriaal, leenmateriaal van wat zelf niet heb kunnen filmen, foto’s voor het blog, filmpjes voor het blog, blog teksten, bronnenlijst en misschien nog wel een of twee dingen.

Op de blog staan al teksten, behalve de laatste die ik heb geschreven. Die moet er eerst op en dan alles goed zetten. Ik denk erover er eerst alles weer af te halen en dan na correctie en aanpassingen er weer op. Dan kan ik meteen foto’s en film toevoegen. Op die manier is dat ding straks meteen klaar. Ik zal tijdens het montageproces, dat een enorm belangrijk leermoment is, verder bloggen. Het zal gaan over keuzes maken, wat en waarom, hoe? 

Ik ga naast de technische kant verder met de inhoud. Ik ben steeds meer geïnteresseerd geraakt in het stierengevecht, de ronda en nog wat van die typische Spaanse gewoonten die we hier al decennia hebben verboden. Misschien kan ik er wat mee, misschien niet. 

Rommel, het hoort erbij.

Read More

14. Laatste loodjes

 By: Unknown    06:12     No comments

Het is de 23ste juli. Ik zit achter de laptop bij de tent. De wifi van de camping werkt slecht, of beter die werkt eigenlijk gewoon niet. Dus ik zoek mensen en mail via mijn telefoon, dat is niet ideaal. Zeker zoeken is een kriem. Ik heb vrijdag een aantal mensen van de organisatie gemaild of ze me willen helpen. Maandag had ik bericht van Ana Maria Gonzalez Pescador. Ze wil precies weten wat ik voor ogen heb. Dat is niet zo moeilijk, dus dat heb ik in een antwoord uitgelegd. Ik heb aangegeven dat ik maandag avond weer bij de Plaza de Toros ben en dat ik haar daar kan ontmoeten. 

Camperen in Isla, Cantabrië

Rond vier uur ga ik richting Santander, gewapend met een perskaart, een e-mial van Ana Gonzalez en mijn camera. Ik kies voor de eenpoot, want dat werkt veel sneller. Bij een poort vraag ik of ze weten waar ik mevrouw Gonzalez kan vinden. Het is snel duidelijk dat ze nogal hoog in de boom zit en dit voetvolk weet van niets en kan me niet verder helpen. Ik vraag het nog aan een paar mensen, maar nul op het rekest. Het enige wat ik wel heb bereikt is dat ik nu voorbij de ingangscontrole sta. Ik sta nog naast hem en ik bekijk het een tijdje. Zo af en toe is het druk en zijn ze, want het zijn er twee druk in gesprek. Ik pak mijn tas, camera en op een druk moment loop ik door. Mevrouw Gonzalez komt later wel denk ik. Niemand legt me een haar breed in de weg, bij de echte beveiliging blijf ik uit de weg. Ik schiet twee uur materiaal van de gevechten en heb eigenlijk precies waar ik mevrouw Gonzalez voor nodig had, want gisteren heb ik al wat achter de coulisse  kunnen draaien en die deur is nu dicht. De reden dat die nu dicht zit is simpel, gisteren was er het gevecht te paard en die paarden moesten steeds in en uit, dus die deur moest open blijven. Het verhaal heeft dus een kop en een staart. Een ding heb ik niet, een interview.

Ik heb mevrouw Gonzalez nog maar een mail gestuurd en hoop dat ik morgen, dinsdag het interview kan doen. De mail blijft onbeantwoord, maar ik rijd toch naar de Plaza, ik weet dan wel niet hoe zij eruit ziet, maar mij kan ze niet missen. Er zijn maar twee camera mensen bij poort zeven, ik en een kerel van een reclame bureau. Eerst loop ik gewoon weer de Plaza in, maar na wat rondvraag blijkt dat mevrouw Gonzalez er niet is, althans nog niet. Het is kwart over vijf. Ik zet alles maar vast in elkaar en dan gaat het mis. Een strenge beveiliger tikt me aan en zegt dat ik naar buiten moet. Uitleg heeft geen zin, wegwezen. Ik ga daarna maar gewoon bij poort zeven staan. Na een kwartier word ik aangesproken door een van de presentatrices van de tv, geen idee welke zender, maar ze presenteren iets. Naast haar staat een agent, hij wil weten wat ik aan het doen ben. Dat vraagt zij dus voor hem: “goe are you?”, vraagt ze. Ik leg uit dat ik een student ben en wacht op mevrouw Gonzalez. Omdat ik op de stoep sta kunnen ze me weinig maken en ik mag blijven staan. Ik wacht en wacht, geen Ana Gonzalez. 

Ik besluit nog een mail te sturen, je weet maar nooit. Daarna wacht ik nog tot 21.00, maar zonder resultaat. Ik weet zeker dat ze me gezien moet hebben. Ik besluit terug te gaan, geen interview, wat nu? 

Vandaag, is het de 23ste, ik wil eigenlijk weg, maar ik wil het toch nog proberen. Ik stuur nog maar eens een mailtje. Vijf minuten later heb ik antwoord, om zes uur is ze bij poort zes voor een interview van een paar minuten. De aanhouder wint. Omdat ik alles moet doen, camera, geluid en interview zal ik de vragen uitschrijven. Uit ervaring weet ik dat ik anders veel te veel moet doen en ik heb maar die vijf minuten en ik wil het in een keer goed hebben. Na het interview ga ik richting Nederland, vanmiddag breek ik op. 

Het inteview gaat goed, maar mevrouw Gonzalez heeft echt maar een paar minuten. Ik heb de hele middag aan de vragen besteed, want er zijn maar een paar dingen die ik echt wil weten. De rest heb ik gezien en dat zegt misschien wel genoeg of zelfs nog veel meer. Na het interview maak ik nog een praatje met een presentatrice van het locale tv-station Telebahía en om 19.00 begin ik aan de reis naar Nederland. Ik doe 98 km per uur gemiddeld en ben om 11.20 op de 24 terug. Heel moe, maar wel tevreden. Nu doe ik eerst even niets, maar ergens volgende week ga ik weer aan de slag. 

Komando de Santesteban een presa navarra

Read More

5. Eerste draaien

 By: Unknown    05:24     No comments

Vanavond ga ik het eerste materiaal draaien. Ik laat Chupinazo, het begin van San Ferin, aan me voorbij gaan. Er komt geen stier aan te pas en het is een soort enorm carnaval met meer dan 2000.000 deelnemers. Het is voornamelijk feest en dat feest vieren ze hier op de camping ook. Kleine ventjes met vuurwerk en rode zakdoeken om hun nekjes en natuurlijk de Baskische vlag.

Ik bel met de Pamplona City Council om het Encierrillo te gaan bekijken. Het is een stille toch van vierhonderd meter die de stieren afleggen na hun laatste nachtverblijf voor ze morgen de eerste keer door de straten van de stad lopen. Net als alle evenementen rond San Fermin moet je ook hiervoor kaartjes kopen en het is natuurlijk al eeuwen uitverkocht. Dat heeft overigens niets te maken met of je op tijd bent, maar of je de kaartverkopers kent. Of dat waar is weet ik niet, maar dat werd me gisteren verteld. Alles rond dit festijn in commercieel en dan bedoel ik ook echt alles. Toch zijn er een aantal mogelijkheden om Encierrillo te bekijken. Vanaf de Descalsos, stadsmuur, en vanaf de Cuesta de Curtidores. Dus ik heb een goede kans om er goed beeld van de schieten. Omdat dit, net als het rennen, de komende dagen iedere dag plaatsvindt kan ik het eventueel vanaf beide locaties filmen.

Morgen ga ik wel al heel vroeg richting de stad, dan is de eerste run en daar wil ik proberen te filmen. Omdat het dan maandag is zal het minder druk zijn dan in het weekend. Daarna wil ik met mijn hulpje kijken of we wat mensen kunnen interviewen. Dat kan heel de dag door, maar ik denk dat de ochtend het beste moment is. San Fermin laat zich het beste vergelijken met Limburgs carnaval alleen langer, groter en met meer drank.

Ik kan me inmiddels niet meer aan het idee onttrekken dat de band tussen de Spanjaard en de stier ingewikkeld in elkaar zit. Gisteren heb ik in een boekwinkel twee boeken gekocht over stieren. Eentje over die van deze streek de Casta Navarra en ander over mythische stierenfokkers. Twee boeken maar ik had keuze uit een hele plank. In Nederland kun je in een reguliere boekhandel waarschijnlijk helemaal geen boek vinden over rundvee, laat staan over stieren. Ik ben in hoge mate verbaast en nieuwsgierig hoe deze band tussen mens en stier in elkaar zit.

Om acht uur ’s avonds ben ik in Pamplona om de intocht van de eerste stieren vast te leggen, de encierrillo. Ik kan de auto gelukkig kwijt in de buurt van waar ik moet zijn. Het is druk, heel druk, je kunt letterlijk over de koppen lopen. Ik ga met de trap naar boven om vanaf de stadsmuur te kijken waar ik het beste kan gaan staan. Eenmaal boven ontdek ik het stierenverblijf en dat is, hoe kan het ook anders, beneden. Ik ga terug, maar wel met de lift. Het regent al de hele dag en daardoor is het donkerder dan normaal. Waar nu nog tot tien uur licht zou moeten zijn, is het druilerig en schemer. Ik mag niet bij het stierenverblijf zelf filmen. De politieagent die het me verbiedt is wel zo aardig me te wijzen op het talud bij de stadsmuur. Van hem mag ik daar bovenop gaan staan. Het toegestroomde publiek is het daar niet mee eens, maar als ze er zelf ook op mogen vinden ze het verder prima. Naast me staat een andere journalist, een Fransman. Hij heeft wel een ticket voor Encierrillo en mag wel vlak bij het stierenverblijf staan, maar vanaf hier is het zicht veel beter. Het regent dat het zeikt en het is bijna donker. De Fransoos grapt dat hij hoopt dat de stieren wit zijn, anders kan hij ze niet zien. Ik vertel hem dat hij geluk heeft, de stieren voor morgen zijn wit. Dat weet ik, omdat ik al een stier heb gezien vanaf de stadsmuur boven.

Stieren vanaf Descalsos

Stipt om tien worden de stieren door de hoeders naar boven gedreven. Het ‘spectakel’ is binnen twintig seconden voorbij. Heel veel beeld is het dus niet en heel donker. Gelukkig kan ik dit tafereel nog heel de week kan zien en dus opnieuw filmen.

wachten op de encierrillo

Read More

13. Feria del Norte

 By: Unknown    06:56     No comments

De afgelopen dagen heb ik een heleboel gemaild en geprobeerd te regelen, maar als je daar op vrijdag mee begint, dan krijg je zeker geen antwoord meer voor het weekend echt begint. Ik feite heb ik de twee dagen van het weekend over. Nee, dat klopt niet. De zaterdag heb ik wel over, daar viel weinig mee te doen. Ik maar een paar losse eindjes, maar dat was het wel. Op zondag begint de feria del norte en dat lijkt me wel iets waar ik misschien iets mee kan. Het is nu tegen vier uur in de middag en ik naar Santander. Het feest van een week stierenvechten begint om half zeven. 

María Salas Viñuales, presentatrice van Tele Bahia

Het is een uur voor het begint en ik ben in de buurt van de Plaza de Toros, meer ook niet. Vanaf hier is het een kleine kilometer lopen, alles is afgezet. Het feest is veel groter dan ik had gedacht. Het ziet letterlijk zwart van de mensen. Ik heb weinig zin om de camera en de driepoot die ik wil gebruiken het hele stuk te gaan sjouwen. Er moet toch een betere manier zijn. Ik ga proberen dichterbij te komen. Ik realiseer me dat ik een echte perskaart heb. Dat ding heb ik niet voor niets meegenomen! Ik rijd de eerste beste versperring tegemoet en zwaai naar de agent. Hij kijkt en ik kan verder. Eerst probeer ik letterlijk voor de deur te parkeren, maar dat mag niet van andere agent. Ik rijd een straat in en zet de wagen pontificaal op de stoep. Geen probleem lijkt me, ik sta naast een vuilniscontainer en niet echt heel erg in de weg.

Ik zet de camera op het statief en hupsake ik ben er klaar voor. Ik begin met het filmen van een demonstratie tegen de stierengevechten. De politica die ik in Pamplona heb geïnterviewd staat er ook weer bij. Haar heb ik al dus ik besluit dat verder alleen maar te registreren. Het is een kleine demonstratie, als dit de 75 procent zijn dan snap ik waarom de gevechten er nog steeds zijn. Hier is de sfeer grimmiger. De bezoekers van de feria kunnen het protest zichtbaar niet waarderen. In Pamplona was er meer sympathie. 

Ik word met mijn camera ook een beetje met argusogen bekeken. Ik kan gelukkig alles goed filmen, niemand maakt zich heel druk over wat ik doe.

Ik wil naar binnen en dus loop ik vrolijk op een van de poorten af, maar dan blijkt dat ik een speciale accreditatie nodig heb. Ik ben er zo achter dat ik die niet krijg. De instructie van de twee dames van het secretariaat is duidelijk geweest “de buitenlandse pers houd je buiten” zoiets moet het geweest zijn. Er wordt niemand gebeld, geen ruggespraak, nee en wegwezen. Mijn perskaart heeft hier meer na- dan voordeel. 

Ik besluit het niet op te geven en ga gewoon alle poorten af, maar nergens kom ik er in. Het hele terrein is afgegrendeld, overal staan mannetjes en beveiliging met knuppels. Bij de achteringang kan ik echter prima beelden maken van wat er allemaal gaande is. Het geeft een mooi inkijkje achter de coulisse, om de twintig minuten wordt er een kadaver gebracht, dat daarna van bloed wordt ontdaan en wordt afgevoerd door een busje van de slager. Het is enigszins een vreemd idee, maar de beelden spreken en dus is mijn reisje naar de stad niet voor niets geweest.

Typisch tafereel voor aanvang, het is een groot sociaal gebeuren.

Het is nu maandagochtend en ik heb ik mail van mevrouw Gonzalez-Pezcador, ze wil meer informatie. Ik leg uit wat de bedoeling is en dat ik vanavond weer bij de plaza ben.  Hopelijk krijg ik nu wat meer medewerking de mail was vriendelijk en gezien het onderwerp, stierenvechten, kan ik me de achterdocht wel voorstellen. 

Technisch ging het gisteren even de mist in. Niet dat de camera dienst weigerde, maar het statief viel uit elkaar. Het heeft last van frictie, als je het opzet zijn vaak niet alle poten van gelijke lengte en als je het dan inklapt komt er spanning op te staan. Door die spanning raakte drie buizen los, gelukkig kon ik het ‘herstellen’, zodat ik ermee door kon werken. Ik miste wel wat, maar ik kon het slepen van de stier later zelfs beter in beeld krijgen. Vanochtend heb ik het statief met een rubberen hamer weer in elkaar gezet.

Read More