Vanavond ga
ik het eerste materiaal draaien. Ik laat Chupinazo, het begin van San Ferin,
aan me voorbij gaan. Er komt geen stier aan te pas en het is een soort enorm
carnaval met meer dan 2000.000 deelnemers. Het is voornamelijk feest en dat
feest vieren ze hier op de camping ook. Kleine ventjes met vuurwerk en rode
zakdoeken om hun nekjes en natuurlijk de Baskische vlag.
Ik bel met
de Pamplona City Council om het Encierrillo te gaan bekijken. Het is een stille
toch van vierhonderd meter die de stieren afleggen na hun laatste nachtverblijf
voor ze morgen de eerste keer door de straten van de stad lopen. Net als alle
evenementen rond San Fermin moet je ook hiervoor kaartjes kopen en het is
natuurlijk al eeuwen uitverkocht. Dat heeft overigens niets te maken met of je
op tijd bent, maar of je de kaartverkopers kent. Of dat waar is weet ik niet,
maar dat werd me gisteren verteld. Alles rond dit festijn in commercieel en dan
bedoel ik ook echt alles. Toch zijn er een aantal mogelijkheden om Encierrillo
te bekijken. Vanaf de Descalsos, stadsmuur, en vanaf de Cuesta de Curtidores.
Dus ik heb een goede kans om er goed beeld van de schieten. Omdat dit, net als
het rennen, de komende dagen iedere dag plaatsvindt kan ik het eventueel vanaf
beide locaties filmen.
Morgen ga ik wel al heel vroeg richting de
stad, dan is de eerste run en daar wil ik proberen te filmen. Omdat het dan maandag
is zal het minder druk zijn dan in het weekend. Daarna wil ik met mijn hulpje
kijken of we wat mensen kunnen interviewen. Dat kan heel de dag door, maar ik
denk dat de ochtend het beste moment is. San Fermin laat zich het beste
vergelijken met Limburgs carnaval alleen langer, groter en met meer drank.
Ik kan me inmiddels niet meer aan het idee
onttrekken dat de band tussen de Spanjaard en de stier ingewikkeld in elkaar
zit. Gisteren heb ik in een boekwinkel twee boeken gekocht over stieren. Eentje
over die van deze streek de Casta Navarra en ander over mythische stierenfokkers.
Twee boeken maar ik had keuze uit een hele plank. In Nederland kun je in een reguliere
boekhandel waarschijnlijk helemaal geen boek vinden over rundvee, laat staan
over stieren. Ik ben in hoge mate verbaast en nieuwsgierig hoe deze band tussen
mens en stier in elkaar zit.
Om acht uur ’s avonds ben ik in Pamplona
om de intocht van de eerste stieren vast te leggen, de encierrillo. Ik kan de
auto gelukkig kwijt in de buurt van waar ik moet zijn. Het is druk, heel druk,
je kunt letterlijk over de koppen lopen. Ik ga met de trap naar boven om vanaf de
stadsmuur te kijken waar ik het beste kan gaan staan. Eenmaal boven ontdek ik
het stierenverblijf en dat is, hoe kan het ook anders, beneden. Ik ga terug,
maar wel met de lift. Het regent al de hele dag en daardoor is het donkerder
dan normaal. Waar nu nog tot tien uur licht zou moeten zijn, is het druilerig
en schemer. Ik mag niet bij het stierenverblijf zelf filmen. De politieagent die
het me verbiedt is wel zo aardig me te wijzen op het talud bij de stadsmuur.
Van hem mag ik daar bovenop gaan staan. Het toegestroomde publiek is het daar
niet mee eens, maar als ze er zelf ook op mogen vinden ze het verder prima.
Naast me staat een andere journalist, een Fransman. Hij heeft wel een ticket
voor Encierrillo en mag wel vlak bij het stierenverblijf
staan, maar vanaf hier is het zicht veel beter. Het regent dat het zeikt en het
is bijna donker. De Fransoos grapt dat hij hoopt dat de stieren wit zijn,
anders kan hij ze niet zien. Ik vertel hem dat hij geluk heeft, de stieren voor
morgen zijn wit. Dat weet ik, omdat ik al een stier heb gezien vanaf de stadsmuur
boven.
 |
| Stieren vanaf Descalsos |
 |
| wachten op de encierrillo |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten