Vandaag 15 juli is een drukke dag waaraan een heleboel geregel en stress vooraf is gegaan. Het zijn de laatste acht dagen en ik merk dat ik richting een soort einde aan het werken ben. Omdat ik gisteren ziek was film ik vandaag op twee locaties een dubbelprogramma. Het is ongeveer 250 kilometer rijden, op en neer. Voorbereiding had ik ondanks mijn ziekte extra aandacht aan gegeven en tijd in gestoken. Het past goed in elkaar en weet wat ik wil. Ik had Nerea gevraagd om mee te gaan, maar ze is naar zee. Jammer, maar zonder haar moet het ook lukken.
Om half elf is de afspraak rond en anderhalf uur later sta ik in Marcilla. Het is een stadje in het zuiden van Navarra. Midden in het plaatsje een grote burgt. Beetje vreemd het ding staat echt midden in het dorp en ziet er een beetje nep uit, maar hij blijkt toch echt te zijn. Bij een bar, afgeladen met allerlei stierenspul, vraag ik waar de ganaderia ligt en waar ik moet zijn. Het is duidelijk dat de uitbater meteen weet wie ik bedoel en dat ik dat niet zonder hulp zal vinden. Geen nood hij belt met Jabier en die staat een kwartier later voor m’n neus.
Jabier is een echte Spanjaard, lang krullend donker haar en ook al is hij veeboer verschrikkelijk ijdel. Dat komt vooral naar voren als hij doorkrijgt dat het om video gaat, hij laat meteen weten dat zijn hobby toneelspelen is. Hij vertelt vol passie over zijn ganaderia. Hij heeft het bedrijf samen met zijn broer van hun vader overgenomen. Het terrein waar de dieren staan ligt een achteraf en heeft twee locaties. In het dorp hebben ze een soort mini plaza de toros. De ganaderia is omheind met hekken en daarbinnen zijn zones ingericht. De grote stieren van vier en vijf jaar staan apart en dat zijn er maar een paar. De twee den drie jarigen ook en dan zijn er nog de afdelingen voor jongvee en koeien en voor alleen koeien. Op het moment is het allemaal even dor en droog, de dieren eten hooi. Volgens Jabier kunnen ze ook van het terrein af, maar nu niet.
We rijden in Jabiers Opel Astra door het stieren verblijf. Het zijn geen vechtstieren legt hij uit. De Casta Navarra is te groot en vooral veel te slim. Dat is overigens onzin, maar dat laat ik maar zo. Maar er wordt wel met de beesten gerend in de encierros en nog meer soorten dorpsvermaak. Hij laat op zijn mobiel een paar filmpjes van runs uit de buurt zien. Het vee is vleesvee, dus voor de slacht, maar tussen de koeien staan verschillende capons, ossen. Een stier van boven de zes is er niet, dan wordt hij gecastreerd. Dan is hij veel rustiger en dan kun je er nog prima van alles mee doen legt Jabier uit.
Bij het koeien verblijf zegt hij dat er gisteren nog een stier bij is geweest, dat kom je bij ons al helemaal niet meer tegen. In Spanje kennen ze geen kunstmatige inseminatie. Vol enthousiasme wijst hij zijn beste koe aan. Een groot donker dier, voor mij ziet ze er hetzelfde uit als de rest. Ik vraag hem daarom wat er dan zo goed aan is. Ik ben totaal verbaast als hij een filmpje van een encierro laat zien, dat is er dus ook met koeien. Het is me snel duidelijk dat het gaat om temperament, om passie. Dat heb ik nog nooit gehoord of gezien. In Nederland is een koe een economisch goed. Een melkfabriek waarbij het gaat om productie.
In de eigen arena legt hij uit wat er allemaal mogelijk is. Het is een soort plaats waar ze eten, drinken en de stierenvechter uithangen. Met koeien en jonge stiertjes, want met jongvee kun je ook ‘spelen’. Ik weet niet hoe ik het anders moet noemen. Er gaat niets dood, maar het nut zie ik niet. Ik doe het interview met Jabier. Dat moet helaas een paar keer over, omdat ik niet helemaal kan zien wat ik doe. Uiteindelijk staat het er goed op en dat is best prettig bij 35 graden in de schaduw.
Ik ben inmiddels terug in Lekunberri over een paar minuten ga ik naar Xabier. Hij houdt zich bezig met het ontwikkelen van de Presa Navarra. Dat is een hond die speciaal voor de jacht, de ronda, wordt gefokt. Hier is dat met name op zwijnen, maar soms op herten.
De honden speuren het wild op en grijpen het vast. De jager dood het met een groot mes, de chucillo. Ik interview Xabi nadat ik eerst uitgebreid zijn kennel film. Ik ben al in veel landen bij fokkers geweest en het houden van honden is buiten Noord-Europa echt anders. Het zijn hier, maar ook in de VS, Italië en eigenlijk overal zijn het echt beesten. Het is fokmateriaal en het zijn geen huisdieren. Xabier legt in het interview uit hoe het in elkaar zit. Het interview gaat meteen goed. We stoppen wel na iedere vraag zodat ik even kan checken hoe het erop staat. Al doende leer ik en zo voorkom is een hoop gefilm voor noppes.
Ik sluit met het interview mijn laatste dag in Navarra af. Morgen ga ik naar Santander om daar te kijken of ik een corrida de toros in beeld kan brengen. Ik hoop dat ik ook nog wat drijfwerk kan filmen, maar de tijd wordt krap.
Om half elf is de afspraak rond en anderhalf uur later sta ik in Marcilla. Het is een stadje in het zuiden van Navarra. Midden in het plaatsje een grote burgt. Beetje vreemd het ding staat echt midden in het dorp en ziet er een beetje nep uit, maar hij blijkt toch echt te zijn. Bij een bar, afgeladen met allerlei stierenspul, vraag ik waar de ganaderia ligt en waar ik moet zijn. Het is duidelijk dat de uitbater meteen weet wie ik bedoel en dat ik dat niet zonder hulp zal vinden. Geen nood hij belt met Jabier en die staat een kwartier later voor m’n neus.
 |
| Toro mestizo de Casta Navarra |
Bij het koeien verblijf zegt hij dat er gisteren nog een stier bij is geweest, dat kom je bij ons al helemaal niet meer tegen. In Spanje kennen ze geen kunstmatige inseminatie. Vol enthousiasme wijst hij zijn beste koe aan. Een groot donker dier, voor mij ziet ze er hetzelfde uit als de rest. Ik vraag hem daarom wat er dan zo goed aan is. Ik ben totaal verbaast als hij een filmpje van een encierro laat zien, dat is er dus ook met koeien. Het is me snel duidelijk dat het gaat om temperament, om passie. Dat heb ik nog nooit gehoord of gezien. In Nederland is een koe een economisch goed. Een melkfabriek waarbij het gaat om productie.
In de eigen arena legt hij uit wat er allemaal mogelijk is. Het is een soort plaats waar ze eten, drinken en de stierenvechter uithangen. Met koeien en jonge stiertjes, want met jongvee kun je ook ‘spelen’. Ik weet niet hoe ik het anders moet noemen. Er gaat niets dood, maar het nut zie ik niet. Ik doe het interview met Jabier. Dat moet helaas een paar keer over, omdat ik niet helemaal kan zien wat ik doe. Uiteindelijk staat het er goed op en dat is best prettig bij 35 graden in de schaduw.
Ik ben inmiddels terug in Lekunberri over een paar minuten ga ik naar Xabier. Hij houdt zich bezig met het ontwikkelen van de Presa Navarra. Dat is een hond die speciaal voor de jacht, de ronda, wordt gefokt. Hier is dat met name op zwijnen, maar soms op herten.
 |
| Het logo van de kennel van Xabi |
 |
| Olatz in de kennel |
 |
| Olatz met Linda |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten